wyślij maila w przyszłość

Wałbrzych, dnia 1 lutego 2021 roku

Witaj Lauro,

piszę tu jako siedemnastoletnia Ty, która zastanawia się gdzie będzie za 10 lat? Jaki scenariusz napisze mi życie? Chciałabym żebyś zweryfikowała swoje poglądy po tak długim, moim zdaniem, czasie. Czy dalej wierzysz w to samo? Czy dokonałaś odpowiednich wyborów? Spełniłaś moje marzenia?

Mówią mi, że jestem w najlepszym momencie swojego życia, które rządzi się swoimi prawami. Najbardziej lubię umilać sobie wolny czas spędzając go wśród miłych mi rówieśników, darzących pasją muzykę. Przypomina mi się pewne wydarzenie. Było to w Pubie „Papug” na Podzamczu. Przybyłam z Dominikiem na miejsce i pomimo czterdziestominutowego spóźnienia, pierwszy zespół dopiero zaczynał się rozgrywać. Przed wejściem do klubu znajdowało się kilka osób, czym prędzej zapoznałam się z nimi. Wieczór trwał miło, pogo było gorące, aż nastała chwila kiedy finalny zespół się rozgrywał. Żartobliwie zaśpiewali znany wielu wałbrzyszanom utwór pt. „Jolka” zespołu „Defekt Mózgu”. Gdy tylko to usłyszałam, natychmiast podbiegłam spośród tłumu do mikrofonu i zaczęłam śpiewać! Zyskałam sobie tym uczynkiem wielu znajomych, którzy na długo mnie zapamiętali. Jestem bardzo pewna siebie, nie przywiązuję uwagi do luksusów, ani nie zabiegam o nie. Nie potrzebuję drogich rzeczy, za to uwielbiam trwonić pieniądze na wyjazdy żyjąc intensywnie, poznając nowe osoby, bo cóż innego może robić jak nie czerpać z życia garściami. Życie jest za krótkie aby siedzieć w domu i marnować cenne chwile, czy zabiegać o rzeczy, które tak na prawde nie mają żadnej wartości i zczęzną wraz z nami. Wyobrażam sobie Ciebie jako cudowną kobietę z niesamowicie długimi włosami, która jeździ elektrycznie napędzanym Vanem podczas przerw od pracy w teatrze dramatycznym i zwiedza cały świat. Odnajdujesz mnóstwo przyjemności chodząc na koncerty, poznając ciekawych ludzi, nie dbając o rzeczy materialne. Swobodnie Cieszysz się życiem i wolnością. Teraz przypomnij sobie. Właśnie wychodzę ze strasznego nałogu, odzyskuję moją dawną energię. Odnowiłam kontakt z ojcem, czuję że w moim życiu w końcu następuje ład. Lecz czym jest mój komfort w zestawieniu z niepokojem, który nieustannie mi towarzyszy, a z tyłu głowy ciągle napiera na nie myśl, że ludzkość wyrządza sobie nawzajem krzywdę, nie zaprzestaje niszczyć natury, która w końcu się zemści i zmyje nas wszystkich z powierzchni planety. Martwię się o Ciebie. Przyszłość jest wielką niewiadomą. Mam nadzieję, że ten okrutny świat nie zmusił Cię do zmiany. Zastanawia mnie czy uchodźcy klimatyczni już pojawili się w Europie, czy nastąpiła susza i panuje głód? A może innowacje technologiczne zatrzymały ten bieg wydarzeń i wszyscy żyjecie w spokoju?

Mam nadzieję że spełnią się wszystkie Twoje marzenia. To one są najważniejsze, nic innego nam nie pozostało w tym świecie, gdzie wszystko jest kruche i ulotne, gdzie niczego nie można zaplanować ani zakładać, czy być pewnym czegokolwiek na sto procent. Można tylko dążyć do swoich marzeń i ustanowić je jako sens swojego życia. Tego Ci z całego serca życzę.

Pozdrawiam i całuję,

- Twoja nastoletnia Ty.